woensdag 28 november 2018

Verwondering.

Vol verbazing liepen we door de gigantische zalen in DIT MUSEUM. Er is zoveel leuks te zien en  het viel ons op dat er ook voor kinderen wel het een en ander te beleven is. Hier bij deze ingebouwde lift die net iets hoger komt dan mijn enkels, zaten of lagen steeds kinderen op de grond naar de open en dichtgaande deuren te kijken. Ha, er kwam natuurlijk niemand uit, maar het was gewoon grappig. Dan het enorme, 216 ton wegende, sculptuur van cortenstaal. Het is overweldigend wanneer je tussen de zes stalen platen loopt en ook van bovenaf kun je het heel goed bekijken. HIER vond ik nog een filmpje over het plaatsen van dit kunstwerk "Open Ended". En dan het zwembad, onder water lopen en toch niet nat worden, verwonderlijk toch ? En zo kan ik nog wel even doorgaan, er was zoveel te zien. Enfin, je moet het ervaren, en wij, wij gaan echt nog wel terug. Genieten was het.

maandag 26 november 2018

Eerbetoon.

Toen we terug naar huis reden, na ons weekend weg, gingen we nog even naar DIT prachtige museum op een schitterende locatie. We waren het steeds al van plan maar het is best een eind bij ons vandaan. Nu plande we de route er langs. Er was pas een nieuwe tentoonstelling geopend over de, op 1 juli jl. overleden kunstenaar Armando. Het museum had een overzichtstentoonstelling gepland in het voorjaar van 2019 en zou in het teken staan van zijn negentigste verjaardag. Hij is dus nu al te zien en duurt tot 10 maart. Het is de moeite waard, ik wist niet dat zijn werk zo divers was. Hij schilderde idyllische landschappen maar maakte ook grof werk zoals deze ladder die symbool staat voor opklimmen, maar waar een val nooit ver weg is. Bij die werken in brons gaat vaak het macabere samen met het hoopvolle ( tekstfragment uit het begeleidende boekje ) en dat vond ik wel mooi dat dubbele. Niet ver bij ons vandaan staat ook een werk van hem, HET WIEL, daar komen we regelmatig langs. Sommige werken knallen er echt uit en of je er dan van houdt is een tweede, dat is voor iedereen weer anders. Een ding is echter zeker, zijn werken komen in de grote ruimten goed tot hun recht.


vrijdag 23 november 2018

Mandala 9.

Even een rust moment gepakt. Het is zo druk de laatste weken, de dagen vliegen voorbij. Ben met van alles en nog wat bezig en toen ik eens goed in de tuin keek, bleek dat ik snel nog wat moest gaan afknippen om nog een mandala met wat kleur erin te kunnen leggen.
Wat ik heb gebruikt zijn de uitgebloeide bloemen van de Hedera ( klimop ), de laatste Lavendel bloemen, de bloemetjes van de Hortensia die er ook niet meer zo mooi bij staat. Daar hebben afgelopen zomer ontzettend veel mieren in gezeten. De pluimen van het Lampenpoetsersgras, die zo licht zijn dat ze bijna bij elke ademhaling van de tafel waaiden, werden gebruikt en de blaadjes en blauwe besjes van een heel stekelige struik waarvan ik de naam niet ken.
Nog steeds heerlijk om te doen

zondag 18 november 2018

Herfstig Amsterdam.

Het is soms heel verrassend dat je in de stad, in dit geval Amsterdam, achter de huizen nog aardige tuinen tegenkomt. De tuin ligt aan de achterkant van Huis Marseille, museum voor fotografie. Waar we voor gingen sprak ons totaal niet aan maar ach, dat kan wel eens gebeuren. Gelukkig hadden we er niet heel lang voor hoeven te reizen want we waren tenslotte al in Zandvoort. Lekker langs de grachten gewandeld, wat foto's gemaakt, ons weer eens verwonderd over scheefstaande huizen, nauwe steegjes en de vele fietsen, gesmuld van overheerlijk gebak en 's-avonds terug in het hotel lekker aanschuiven voor het diner. Echt een relaxte dag was het. Ook wel eens lekker.


woensdag 14 november 2018

8000km.

We gingen een weekend weg, moest een verrassing zijn maar dat was mislukt. C. had een hotel geboekt, alles betaald, alles uitgeprint, alle correspondentie  verwijderd van de computer en van zijn en mijn i-pad maar helaas men stuurde na enkele dagen wéér een mail dat het zo leuk was dat we geboekt hadden, weg verrassing. Maar ik zeur niet hoor want het was super leuk. We waren in Zandvoort, hadden onze fietsen meegenomen en heerlijk in de duinen gefietst. Daar zagen we dit grappige bord, voor mensen die dicht bij zee en duin wonen misschien heel gewoon, maar wij hadden het nog nooit gezien. Onderweg vierden we ook nog even onze 8000ste km van dit jaar met natuurlijk een lekkere lunch, genieten was het.


maandag 12 november 2018

Verse vijgen.

We gingen naar de verjaardag van mijn broer en mijn broer heeft al jaren een mooie vijgenboom in een grote pot staan. Net voordat we naar huis gingen kwam de boom ter sprake. hij had nog nooit zoveel vruchten gedragen dan dit jaar. Er waren er al veel afgevallen maar er hingen er ook nog aan. Lekker vijgenjam van maken dan zij ik tegen mijn schoonzus, maar dat deed ze niet. Ik mocht ze hebben als ik wou, et voici vier, bijna vijf potjes lekkere jam. Een heel makkelijk recept had ik gevonden.

500 gram verse vijgen, 500 gram geleisuiker, sap van een citroen en ik deed er nog wat stemgember bij uit een potje dat ik nog in de koelkast had staan.

Snijd het topje van de vijgen en snijd ze in vieren. Breng de vijgen met de suiker, het citroensap en de gember in een grote pan met dikke bodem aan de kook. Laat alles enkele minuten doorkoken. Kooktijd tellen vanaf dat alles blijft pruttelen ook wanneer je erin blijft roeren. Schep de jam in goed schoongemaakte potjes en draai de deksel er goed op. Zet de potjes 10 minuten op hun kop, en laat ze daarna afkoelen.
Ik vind vijgenjam heerlijk op nog warm versgebakken brood, mmmmmmmm.

donderdag 8 november 2018

Alles op een rij.

Nog één keer terug naar het PLATTELANDSMUSEUM. Bij het Lola bord in de buurt stonden niet alleen  oude wasmachines, wringers en, van nog langer geleden, de geribbelde wasborden opgesteld maar ook strijkbouten. Wat een gedoe moet dat zijn geweest. Die kleine platte boutjes werden op de kachel gezet om heet te worden, dat zag ik nog bij mijn opoe en ik heb ook nog steeds haar strijkbout. Bij die grote bouten kon je de bovenkant omhoog klappen om er gloeiende kooltjes in te doen maar zo'n luxe had mijn opoe niet. Wat de worstmachientjes bij de wasafdeling doen weet ik niet maar ze staan er wel leuk op de planken waaraan, zoals in die tijd gebruikelijk was, met punaises een kantje is bevestigd. Klompen, ook zo'n leuk iets, er stonden er genoeg. Op de voorgrond de blok hout die al is voorbewerkt in een handig formaat zodat de klompenmaker kan beginnen. In een vitrine zag ik een taal lesboekje liggen, ik dacht uit 1952, met een schrijffoutje zag ik net. Het bovenste versje ken ik nog wel van vroeger en het het liedje van het A-B-C dat wordt nu nog steeds gezongen. HIER vond ik een filmpje van het liedje.


maandag 5 november 2018

Van vroeger.

We hadden weer een uitstapje van de veteranen personeelsvereniging. Deze keer gingen we naar een klein MUSEUM dat is gehuisvest in een langgevelboerderij uit 1867. Het is nog precies ingericht zoals het vroeger was, het voorhuis met d'n herd = woonkamer, de Goei kamer, waar vroeger alleen de pastoor en de dokter mocht komen en waar je werd opgebaard als je was overleden, de geut = bijkeuken met kelder, de stal met de gewitte muren en de deel = werkruimte in de stal van de boerderij. Maar er is nog meer te zien, in de schuren oude werktuigen, allerlei soorten klompen, oude schaatsen, strijkbouten in soorten en maten, oude schoolbanken enz. enz., teveel om op te noemen. in de ontvangstruimte staat nog allerlei oud speelgoed, spelletjes, blikken, foto's en je wordt er ontvangen met koffie/thee en een lekkere snee cake. We kregen een rondleiding en daarna was het onder het genot van een lekker wijntje nog even gezellig bijkletsen.


donderdag 1 november 2018

Walhalla.

We hebben al heel wat tassen gemaakt, onze dochter en ik , meestal van restjes stof, lapjes geknipt van oude spijkerbroeken en leer van afgedankte bankstellen. Maar deze keer ging het anders. Een kennis van onze dochter had ergens op het w.w.w een tas gezien, of we die voor haar konden maken maar dan net iets anders met zo min mogelijk naden, hengsel een geheel met de tas, zonder voering maar wel een binnenzak met rits en in een bepaalde kleur bruin. Nou die kleur hadden we niet dus moesten we op zoek. Gelukkig wist onze dochter een groothandel in leer en fournituren waar ze al heel lang een kijkje wou gaan nemen maar dat was er nog steeds niet van gekomen. Mooie gelegenheid om daar nu maar eens naar toe te gaan en "mam ga je mee" nou mam wou dat wel. op een woensdagochtend kwamen we HIER terecht, een waar walhalla. Rekken vol leer in allerlei kleuren, dik leer, dun leer, bewerkt leer, suède noem maar op. Mooie kleine partijen, geweldig om daar rond te lopen, je kon echt op je gemak zoeken. Heel vriendelijk werden we geholpen en niet te vergeten nog even op ons gemak van aangeboden koffie en thee zitten genieten. De tas is inmiddels afgeleverd en goed bevonden en wij, wij gaan weer verder met restjes verwerken maar ook zeker nog eens terug. Trouwens, daar stonden ook nog bakken met restjes, dus.........