Eerbetoon.

Toen we terug naar huis reden, na ons weekend weg, gingen we nog even naar DIT prachtige museum op een schitterende locatie. We waren het steeds al van plan maar het is best een eind bij ons vandaan. Nu plande we de route er langs. Er was pas een nieuwe tentoonstelling geopend over de, op 1 juli jl. overleden kunstenaar Armando. Het museum had een overzichtstentoonstelling gepland in het voorjaar van 2019 en zou in het teken staan van zijn negentigste verjaardag. Hij is dus nu al te zien en duurt tot 10 maart. Het is de moeite waard, ik wist niet dat zijn werk zo divers was. Hij schilderde idyllische landschappen maar maakte ook grof werk zoals deze ladder die symbool staat voor opklimmen, maar waar een val nooit ver weg is. Bij die werken in brons gaat vaak het macabere samen met het hoopvolle ( tekstfragment uit het begeleidende boekje ) en dat vond ik wel mooi dat dubbele. Niet ver bij ons vandaan staat ook een werk van hem, HET WIEL, daar komen we regelmatig langs. Sommige werken knallen er echt uit en of je er dan van houdt is een tweede, dat is voor iedereen weer anders. Een ding is echter zeker, zijn werken komen in de grote ruimten goed tot hun recht.