Nog één keer terug naar het
PLATTELANDSMUSEUM. Bij het Lola bord in de buurt stonden niet alleen oude wasmachines, wringers en, van nog langer geleden, de geribbelde wasborden opgesteld maar ook strijkbouten. Wat een gedoe moet dat zijn geweest. Die kleine platte boutjes werden op de kachel gezet om heet te worden, dat zag ik nog bij mijn opoe en ik heb ook nog steeds haar strijkbout. Bij die grote bouten kon je de bovenkant omhoog klappen om er gloeiende kooltjes in te doen maar zo'n luxe had mijn opoe niet. Wat de worstmachientjes bij de wasafdeling doen weet ik niet maar ze staan er wel leuk op de planken waaraan, zoals in die tijd gebruikelijk was, met punaises een kantje is bevestigd. Klompen, ook zo'n leuk iets, er stonden er genoeg. Op de voorgrond de blok hout die al is voorbewerkt in een handig formaat zodat de klompenmaker kan beginnen. In een vitrine zag ik een taal lesboekje liggen, ik dacht uit 1952, met een schrijffoutje zag ik net. Het bovenste versje ken ik nog wel van vroeger en het het liedje van het A-B-C dat wordt nu nog steeds gezongen.
HIER vond ik een filmpje van het liedje.
leuk toos, die klompen, wat gaaf :-) en de worstmachientjes, ken ik nog van vroeger
BeantwoordenVerwijderenWat leuk... ik moet daar toch echt een keertje heen gaan. Het is een leuke verrassing om met mijn vriendin te gaan doen!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
VerwijderenDegene die voor onze groep de rondleiding verzorgde was een erg leuke verteller.
VerwijderenIk heb een paar keer moeten kijken voor ik de schrijffout zag. En wat een enig museum zeg.
BeantwoordenVerwijderenHet valt me op dat je opoe, zegt. De moeder van mijn moeder noemden we ook opoe, de moeder van mijn vader oma.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je dat zegt Marthy. Bij ons was de moeder van mijn vader opoe. De moeder van mijn moeder heb ik nooit gekend want zij is in de oorlog gesneuveld. De stiefmoeder van mijn moeder vond het woord opoe helemaal niks zij was meer voor oma. Ik vond opoe toendertijd wel mooi en toen ons eerste kind was geboren feliciteerde mijn jongste broer mij dan ook met “nou, gefeliciteerd opoe”.
VerwijderenWat een leuk museum, daar hou ik wel van. Vorig jaar waren we in Denemarken en daar hebben we een openluchtmuseum bezocht. Vond ik ook al zo'n leuk inkijkje. Wat me altijd het meest boeit is dat aan de basis het werk nooit is veranderd, alleen de gereedschappen die we er voor gebruiken zijn veranderd. We koken nog steeds, we wassen nog steeds, we verbouwen nog steeds het land.
BeantwoordenVerwijderenOh wat leuk, ben niet zo’n museumganger maar dit lijkt me echt top!
BeantwoordenVerwijderenZo plezant al die nostalgie!
BeantwoordenVerwijderen