zondag 27 januari 2019

Chocoladecakedag ?

Nou, nationale chocoladecake dag, daar had ik nog nooit van gehoord, maar toen we deze morgen nog wat lagen te luieren en naar de radio luisterden, werd dat opeens gemeld. Geen idee wie dit verzonnen heeft, maar ach het was er echt een dag voor. Eerst al uitgeslapen, wat bij ons zelden voorkomt, daarna lekker lui doen, waarvan je nog luier wordt, buiten regen maar 's-middags lekker schaatsen en cyclocross op t.v, daar past wel een chocolade cake bij. Niet dat we dat op andere dagen niet zouden lusten hoor, maar goed, ik moest hem nog wel even gaan bakken. Alle ingrediënten waren in huis dus dat was geen probleem, en als we dan toch in die flow zitten, dan drinken we er ook maar lekker een mok warme chocolademelk bij. Alleen was ik niet zo prachtig gekleed als de mevrouw op de blikken toen ik het serveerde ( en manlief ook niet hoor ).


woensdag 16 januari 2019

The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society.

Een titel waar je je tong op breekt maar een film die je een zeer genoeglijke avond zal bezorgen. Zo werd de film aangekondigd in de folder. We zijn al meer dan 20 jaar lid van de Filmliga maar volgens mij heb ik nog nooit wat, over welke film dan ook, geschreven. Misschien dat daar dit jaar verandering in komt, we zullen zien. Je kunt ook niks aanraden of afraden vind ik altijd, want wat de een schitterend vind is een gruwel voor de ander dus dat ga ik ook niet doen. Het was een feelgoodmovie en dat vond ik op dit moment wel heerlijk. Het speelt op het eiland Guernsey, en dat zullen misschien de meest ook vinden, is schitterend. Ben er nog nooit geweest maar we zagen prachtige beelden ervan.

Het is 1941 en het Britse eiland is bezet door de Duitsers. Vijf bewoners, Elisabeth, Dawsey, Eben, Isola en Amelia lopen na de avondklok buiten over straat en worden betrapt. Om niet te worden gearresteerd, verzint Elisabeth dat ze een bijeenkomst hadden van hun leesclub ( het Duitse rijk stimuleert graag culturele activiteiten ) Ter plekke verzint ze de naam. Ze komt tot The Guernsey Literary, maar doordat Eben iets te veel zelfgemaakte gin op heeft, roept hij iets over een niet te eten aardappeltaart met schillen. The Guernsey Literary Potato Peel Pie Society is geboren. Na de Tweede Wereldoorlog ontvangt de jonge Londense schrijfster/journaliste Juliet Ashton een brief van een lid van een voor haar mysterieuze  boekenclub die in de oorlog werd opgericht. Haar nieuwsgierigheid is gewekt en zij besluit naar Guernsey te reizen. Daar ontmoet ze de heerlijk excentrieke leden van de boekenclub en ontvouwen zich de geheimen van hun oorlogstijd. Het verhaal laat zien hoe het er tijdens de bezetting aan toe ging op Guernsey en dat het na de bevrijding nog niet veel beter was, omdat de oorlog voor de bewoners eigenlijk nog niet voorbij was.
Deze tekst haalde ik van de folder.
Wat ik er nog aan toe wil voegen is dat je zomaar lid zou willen worden van zo'n boekenclub. Dat vind ik dan hè !

zondag 13 januari 2019

Bènkskes !

Iedereen heeft ze vast wel eens gezien, de mozaïek bènkskes, ze zijn bijna  niet te missen. Ze staan misschien ook wel in jullie dorp of stad of anders wel in een plaats in de buurt. Eerst zag ik ze staan in de omgeving maar we maken nogal wat kilometers op de fiets ( vorig jaar 8539.84 km ) en op een gegeven moment dringt het tot je door dat het er écht veel zijn. Zelfs in China, niet dat we daar langs kwamen gefietst hoor, maar dat las ik dan weer op het WWW ( echt iets voor op een regenachtige zondag om daarin te verdwalen ). Ik vroeg me natuurlijk af, wie maakt ze ? Nou iedereen kan dat eigenlijk. Het is een idee van KARIN BRUERS. Zij merkte jaren geleden, tijdens een debat waar sociale verkilling ter sprake kwam, op dat er steeds meer bankjes waar mensen elkaar konden ontmoeten uit het straatbeeld verdwenen. Haar idee werd opgepikt en zij ontwierp het prototype, de Socialsofa, in beton gegoten ( "hufterproof") in de vorm van een chaise longue. De eerste werden in september 2006 in Tilburg geplaatst. Ik las al dat bedrijven ze kopen of scholen en dan samen mozaïeken, onder begeleiding of kunstenaars krijgen de opdracht. HIER las ik nog wat wetenswaardigheden en ook dat er nu al staan in Ravenna, Barcelona, Knokke, München.......ja ik kwam mijn dag wel door en dan ook nog genoten van het E.K schaatsen natuurlijk. Echt een luie relax dag.

donderdag 10 januari 2019

Nieuw.

We fietsten gisteren weer een voor ons bekende route. Over de dijken naar het pontje, MEGEN-APPELTERN, overvaren en aan de andere kan verder. Koffie drinken in BENEDEN-LEEUWEN en daarna via een iets andere route weer terug. Wel weer over het pontje maar nu (ha) Appeltern-Megen. Saai denk je misschien, maar voor ons niet hoor want het landschap veranderd met de seizoenen en zelfs maakt het al een verschil of er zonneschijn is of veel bewolking. We moeten bij ons vaak over een pontje en dus nemen we altijd een strippenkaart. Makkelijk zo'n kaart en hij zit dan ook altijd bovenop mijn stuurtas. De oude was vol dus kochten we een nieuwe. We kunnen er weer tegenaan, voor een tijdje dan !


maandag 7 januari 2019

Onzen ouwe Sint-Jan.

Wat het weer betreft mogen we niet mopperen. Het jaar is redelijk goed van start gegaan, dus maakten we al enkele fietstochtjes. Nog geen lange maar gewoon naar enkele van onze "stamkroegen" zal ik maar zeggen. Naar 's-Hertogenbosch gaan we regelmatig en drinken dan wat, met uitzicht op de Sint-Janskathedraal, het voorbeeld voor deze olijkerd. Ondanks het gewicht van tweeduizend kilo ziet hij er toch redelijk beweeglijk uit. Het is de Britse beeldhouwer Tony Cragg die dit maakte tijdens een werkperiode in de Brabantse hoofdstad. Het idee had hij al eerder, op een vlucht boven de Grand Canyon. Hij zag een rotsformatie, geheel rood, die eruit zag als een kathedraal et voila........!

Het werd ter gelegenheid van de millenniumviering voor de stad aangekocht en staat in Het Noordbrabants Museum. Wanneer je het aan 't bewonderen bent en je draait je om, ja dan, dan is daar het origineel.

woensdag 2 januari 2019

Gelijkgestemden.

Nog één keer over Jan Sluijters dan omdat ik er niet genoeg van kan krijgen. Fascinerend om de ontwikkelingen te zien in zijn werken door de jaren heen. Hij kon al prachtig schilderen (hij won niet voor niets in het begin van zijn carrière de Prix de Rome) maar moeilijker is het om het "gewone" los te laten. Hij heeft werkelijk in alle stijlen geschilderd. Door zijn bezoeken aan Parijs werd zijn stijl expressiever. Gedurende die periode liet hij zich ook inspireren door o.a Piet Mondriaan. Geweldig dat er nu deze twee werken op de tentoonstelling te zien zijn, links Kubistisch halfnaakt van Sluiters en rechts het vrouwenfiguur geschilderd door Mondriaan. De naam van het werk ben ik vergeten maar dat is niet erg want, een mooie reden om nog eens te gaan kijken.