De Vis voor Stavoren.

Toen we afgelopen zomer de Elfstedentocht reden op de fiets, hadden we op weg naar Stavoren echt, heul veul, regen. Het regenden zo hard, dat we niet eens het plaatsnaambord hebben gefotografeerd. We wilden zo snel mogelijk ergens naar binnen en hebben daar ook zo'n anderhalf uur geschuild. Deze fontein hebben we toen wel gezien, maar geen foto genomen. Wel van het vrouwtje, de haven en de mooie gekleurde huizen. Nu was het gelukkig droog.

De Vis voor Stavoren - Mark Dion - Verenigde Staten. Kunsthars, PU-schuim, staal
3,3 m hoog, 6 m breed, 8,4 m lang.
Inspiratiebron, de visserijgeschiedenis van Stavoren en een TEKENING van Pieter Bruegel de Oude.

De zee geeft, de zee neemt. Stavoren, ooit een rijke Hanzestad, kan erover meepraten.
Overstromingen, zeehandelsoorlogen, een haven die verzandde, meermalen verviel de stad tot armoede. Maar telkens richtte ze zich op en brachten zeevaart en visserij nieuwe welvaart.
Volksverhalen als 'de Vrouwe van Stavoren' vertellen van dat wisselvallige lot.
'De Vis voor Stavoren' voegt daar een nieuw verhaal aan toe, met een knipoog naar een symbolische prent van Pieter Bruegel de Oude : 'Hoe grote vissen kleintjes eten !
We zien hoe de enorme open muil van een machtige vis ons langs de watersproeiende lippen naar binnen lokt. Wie ontsnapt in Stavoren de dans ?
Tekst stond op het informatiebord.