Travel......en ik moest meteen denken aan onze reis, samen met de kinderen, 41 jaar geleden. Ik had in de Libelle een verhaal gelezen over een gezin dat met hun kinderen in een zeilboot een geweldige reis hadden gemaakt. 's-Avonds liet ik het aan "de man" lezen en zei dat ik dat echt zó geweldig vond om zoiets te kunnen doen. En wat ik totaal niet had verwacht, gebeurde. Hij zei, laten we dat dan gaan doen, want als we het nu niet doen komt het er hoogstwaarschijnlijk nooit meer van. Onze dochter was 4 jaar en onze zoon 3 jaar. Manlief zegde zijn baan op, we verkochten ons huis, we kochten een camper, regelden natuurlijk ook nog wel het een en ander en we vertrokken om een reis door een gedeelte van Europa te maken. Nou ik kan je verzekeren, het was een geweldige belevenis. En de afgelopen week eigenlijk weer, wat heb ik er lang over gedaan eer ik deze twee bladzijden klaar had. Ik kwam maar niet aan de gang, van alles kwam ik tegen, de oude munten, de stapel met ansichtkaarten en brieven die we in dat halve jaar naar mijn ouders hadden geschreven. Mijn moeder had ze allemaal bewaard en toen mijn ouders waren overleden zijn ze hier terecht gekomen en dat is zo leuk om weer te lezen. We schreven veel want mijn ouders hadden geen telefoon. Wel belden we regelmatig met mijn broer, hij had ook geen telefoon, maar we belden hem dan op zijn werk. Alleen vanuit Portugal was bellen in die tijd een groot probleem. Men moest naar het postkantoor, daar gaf men je nummer door aan Lissabon, die maakten dan verbinding met Nederland en dat alles duurden soms wel anderhalf uur. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Jammer genoeg hebben we weinig foto's, omdat we in die tijd dia's maakten en helaas hebben die een keer vochtschade opgelopen. Gelukkig hebben we nog wat kunnen redden, die hebben we gescand en staan nu op de computer. Deze foto's zijn daar weer van afgedrukt, dus de kwaliteit...mw. Bij de bruiloftsfoto is een stukje stukje stof geplakt, dat is van de stropdas van de bruidegom. We waren uitgenodigd op een Spaanse bruiloft en tijdens het eten was er plotseling een hoop herrie en gejoel. Zoals het gebruik daar was werd, of de sluier van de bruid, of de stropdas van de bruidegom in stukjes geknipt. De gasten kunnen de stukjes dan kopen en het geld is dan het cadeau voor het paar. Er waren amper genoeg stukjes want, zoals daar ook het gebruik was, kwam het hele dorp kwam op de bruiloft. Travel, het was een prima woord, het was heerlijk terugkijken.
We waren in Nederland, België, Frankrijk, Spanje, Portugal,Italië, Oostenrijk, Duitsland en weer Nederland. Van alles gezien, van alles beleefd en wat is een half jaar dan snel voorbij, veel te snel.
Wow, zo cool! En stoer!
BeantwoordenVerwijderenOntzettend leuk om dit verhaal te lezen, wat zul je er van genoten hebben deze pagina's te maken!
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk verhaal over een bijzondere reis. En wat is vreselijk veel veranderd in 41 jaar zeker op gebied van bereikbaarheid. Reizen blijft leuk!
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtige herinneringen!
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat ze nu allemaal weer naar boven kwamen borrelen toen je met deze opdracht bezig was.
Geweldig al die muntjes en het stukje stof van de bruidegom; hiermee worden de herinneringen echt tastbaar!
Er is énorm veel veranderd in al die jaren, soms zou ik wel weer een poosje 'niet bereikbaar' willen zijn...
Wow, wat een lef hadden jullie om dit te doen! En ik kan me levendig voorstellen dat er de afgelopen week van alles boven kwam over die tijd en die reis.. Het is een geweldige herinnering om te koesteren.
BeantwoordenVerwijderenZou je het weer doen?
De pagina's geven de sfeer van toen prachtig weer. Je had er misschien nog wel een heleboel kunnen maken...
Groetjes, Elizabeth
Wat een mooie reis. Leuk om zo weer terug te zien. De collage is weer super!
BeantwoordenVerwijderenWat een belevenis! Geweldig dat jullie dat gedaan hebben.
BeantwoordenVerwijderenFantastisch Toos, wat een ervaring!
BeantwoordenVerwijderenWauw wat een belevenis zeg. Dat is zo'n mooie ervaring die je je kinderen mee kunt geven. Ik snap dat je weer werd meegenomen door de herinneringen van toen.
BeantwoordenVerwijderengroetjes Sandra
Echt grandioos dat jullie dat gedaan hebben. Het zijn ervaringen die niemand je meer afneemt.
BeantwoordenVerwijderenwauw Toos wat ontzettend gaaf, ja leuk dat het toen nog kon, j e baan opzeggen en gaan, er was immers werk genoeg, wat een fantastische beleving is dat zeg..
BeantwoordenVerwijderenWat goed van jullie. Ik kan me voorstellen dat je nu , door er over te schrijven, alles weer beleefd!
BeantwoordenVerwijderenLijkt me geweldig mooi, zoiets! Wel goed dat je nog het een en ander over gehouden hebt. Zou zonde zijn als alles verloren was gegaan!!
Dat de kwaliteit van de foto's minder is, heeft ook zo zijn charme!! Leuk dat het nu in je blog staat, dan kun je makkelijk terug kijken. Is ook een soort dagboek!
Geniet er van!
Fijne Zondag!
Liefs Thea♥
Fantastisch! En dan vat je het hier samen op 2 bladzijdes, je had er boeken mee kunnen vullen! Wat een schat: dat al die brieven nog bewaard zijn gebleven. En wat een leuk verhaal ook over dat stukje stof.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Akkelien
Wat superleuk dat jullie dat hebben gedaan met het gezin: een waardevolle ervaring voor het leven. Wat jammer dat er toen nog niet geblogd werd, Toos. Ik had die belevenissen van jullie graag willen lezen!
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet wat ik het mooist vind aan je verhaal; de spontane reactie van je man, de ansichten bewaard door je ouders, de reis zelf...Wat een enorme schat aan geschiedenis heb je hier bij elkaar!
BeantwoordenVerwijderen