Tijdens ons fietstochtje in de Hoeksewaard zagen we op het fietspad, richting Nieuwbeijerland, deze tekst. Zoiets wil ik dan natuurlijk op de foto hebben, maar ja, soms lukt dat niet. Te lang, met nog lege tussenstukken, dus een paar keer afstappen en opschrijven.
ZIJ HEBBEN HUN KUSTLIJNEN VERLATEN
BINNENLANDEN DIE AAN ELKANDER GRENZEN DOEMEN OP
ACHTEROM KIJKEND
VERDWAALT DE BLIK IN DE MIST
Geweldig!! Ik hou van zulke kunstuitingen in het landschap.
BeantwoordenVerwijderenLeuk! En nog nooit gezien ook... Misschien wordt dit ook wel weer een serie:)
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht. Leuk dat het zo heel lang was, kon je er lekker lang van genieten!
BeantwoordenVerwijderenEen apart stukje poëzie op het fietspad. Dat wil ik vaker lezen (-: Helemaal wanneer het een onderdeel vormt met het landschap.
BeantwoordenVerwijderenSportieve groet.
Wat een prachtig gedicht en bijzonder om dat op een fietspad te lezen. Mogen ze meer doen, ik hou hier van.
BeantwoordenVerwijderenBijzonder om zoiets onderweg tegen te komen, heb het nog
BeantwoordenVerwijderennooit gezien. Een erg leuke kunstuiting en ook verrassend
om dat tijdens een fietstochtje tegen te komen, leuk Toos!!!
Ik moest even nadenken over de tekst. Maar nu heb ik het geloof ik. Ja ik zou ook zeker gestopt zijn. Erg leuk.
BeantwoordenVerwijderenEen stop waard.
BeantwoordenVerwijderenOoh wat bijzonder Toos. En een bijzondere tekst die tot nadenken stemt, mooi!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig, de bomen en de tekst!
BeantwoordenVerwijderenJa dat vond ik ook Ageeth, de bomen, zo’n wirwar van takken.
VerwijderenIn het echt was het nog mooier dan op de foto.
knap!
BeantwoordenVerwijderen