Najaarsgeluk.

De paar dagen regen van twee weken geleden, zijn wel een oppepper geweest voor de tuin.
Zelf de potten met kruiden zien er weer een beetje toonbaar uit.
De lavas voor in de soep maakt weer nieuw blad, de munt voor de thee ziet er weer fris uit, bieslook groeit natuurlijk altijd wel en van de salie, die al gele blaadjes kreeg, kan ik toch ook nog wel wat gebruiken.
De hoogste plant, achterin op de drie dunne steeltjes haha, dat is mijn zelf gekweekte avocado boompje.
Er schijnen wel beestjes in onze tuin te wonen, die de blaadjes lekker vinden, maar er komen boven ook weer nieuwe bij.
Of er ooit een avocado aan zal groeien is maar de vraag en ik weet ook niet hoe oud zo'n plant daarvoor moet zijn.
Ik ben in elk geval al blij dat hij al een paar winters buiten heeft overleefd.

De vlinderstruik is van die regen weer opnieuw gaan bloeien. Door de droogte waren alle bloemen bruin geworden, maar nu zitten er weer heel wat nieuwe in.
Ook de witte anemonen, kunnen er weer mee door.

Er kwamen zelfs weer wat bijen op bezoek, als het regent zie je ze niet, maar als de zon zich even laat zien...  Ja, en dan deze plant, daarvan had ik vorig jaar bij onze zoon een stek meegenomen en te lang in een te klein potje laten staan. Tja moet je ook niet doen hè, hij deed dan ook niet goed zijn best. In het voorjaar heb ik hem in de volle grond gezet. Heel de zomer mooi rood blad en nu zit hij vol met hèle kleine witte bloemetjes. Onze zoon kent de naam niet en ik dus ook (nog) niet. N.B, dankzij Petra en onze dochter weet ik inmiddels de naam. De Ageratina riparia, algemeen bekend als mistbloem.

En dan nog de bloemen van de hortensia, die worden eigenlijk nu pas mooi van kleur. Ik moet nog even wachten, het felle gaat er meer en meer uit, nog even en dan kan ik er een paar plukken om binnen te drogen. Het is maar een kleine tuin die we hebben, maar genoeg om van te genieten.