Achter de watertoren.

Soms kom je op één plek, onverwacht veel mooie dingen tegen. We gingen naar de Kuipersberg, want daar staat een watertoren (vorig blogbericht). We liepen daar nog even rond, want hé we waren er nu toch en bovendien is het ook leuk wanneer je rondom zo'n toren kunt lopen en dat is niet altijd het geval. Wanneer de toren bewoond is, is dat logisch maar vaak ook staat er een groot hekwerk omheen ter bescherming misschien tegen vandalisme of er staan zóveel huizen omheen en dan kun je ook niet dichtbij komen.

Achter de watertoren ligt een Joodse begraafplaats die dateert van circa 1786. De grafstenen die bewaard zijn gebleven (22) beslaan een periode van 1814 tot 1928.

Naast de watertoren en de Joodse begraafplaats zagen we daar ook een oriënteertafel. Vanaf dit mooie punt waren oorspronkelijk grote delen van Twente en het Duitse grensgebied te zien: steden als Oldenzaal, Enschede en Hengelo, maar ook het kasteel in Bentheim. Bomengroei verstoorde geleidelijk aan het uitzicht.

Op 22 juli 1922 hield de ANWB haar jaarvergadering in Twente en werd tijdens een aansluitende toertocht Ootmarsum aangedaan. Voor die gelegenheid was er op de Kuipersberg een provisorische oriënteertafel neergezet. Men was daar zo enthousiast over het uitzicht dat besloten werd om de tafel te vervangen door een van steen. Op 25 juli 1926 werd deze officieel onthuld.

Maar wat wij het mooist vonden op de berg, was toch wel het glaskunstwerk ter herinnering aan Willem Wilmink. Als kind woonde hij onder aan de Kuipersberg, een periode die hij later beschreef als "een gelukkige tijd".

Het glazen kunstwerk (gelaagd veiligheidsglas) in boekvorm staat op een brok zandsteen en ervoor staan twee bedden, eveneens van zandsteen. Het was erg warm die dag, dus ben ik er niet op gaan zitten. Jammer, had ik dat wel gedaan, dan had ik een betere foto gehad. Meer transparant en niet tegen de achtergrond van mais of gras.

Op de voorste bladzijde het portret van Wilmink, op het achterste twee rode veren en de handtekening van de dichter/schrijver. Op de middelste bladzijde dit prachtige, in het Twents geschreven, gedicht van Willem Wilmink. 

Jödnkerkhof  Oatmörsken. 

Zee laagn doar allang oonder 't grös

Doo't tichelweark nog vol in wearking was.

Gef God de Heer dat ze niks hebt vernomn 

Van wat heur noageslacht is oawerkomn.

Het glazen kunstwerk is vormgegeven door Desirée Groot Koerkamp. 

Blij dat ik nu weer een blog heb geschreven. Het was niet mijn bedoeling om zo'n lange tijd niks te doen, maar het was er ongemerkt ingeslopen.