Inspiratiebronnen.

"Ja ja, burgers en buitenlui, hooggeboorde en deftige gepandjesjaste heeren kunstenaars, hier is het, het Leven, het levende werk, het tintelende, spetterende!"

Dit schreef criticus Conrad Kickert over het werk van Jan Sluijters in 1907.

Sluijters ging, tegen de zin van de Prix de Rome commissie, toch naar Parijs. Het verblijf daar heeft een enorme ontwikkeling in zijn werk teweeggebracht.Terug in Nederland gaven zijn schilderijen en tekeningen een impuls aan de moderne kunst. Met zijn actuele doeken en zijn streven deze te exposeren streed Sluijters voor een progressiever kunstklimaat. Ook verdedigde hij openlijk de moderne kunstenaars Kees van Dongen en Vincent van Gogh Zijn interesse in licht en kleur inspireerde de bevriende schilders Leo Gestel en Piet Mondriaan. Ik vond het daarom ook erg mooi om werken van hun naast die van Sluijters te zien.

Op basis van zijn Parijse studies maakte Sluijters in Nederland dit prachtige monumentale doek, Bal Tabarin, 1907.Het is een ode aan het elektrisch licht. Het uiterst moderne schilderij werd geweigerd op een tentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Wat ik persoonlijk dan weer heel grappig vind is dat ik in de folder, onder deze foto las, Bal Tabarin, Stedelijk Museum Amsterdam, langdurig bruikleen particulier verzamelaar, voorgenomen gift. Het kan verkeren !
Het is uiteindelijk toch wel tentoongesteld ( in het Stedelijk ) maar het schokte de Nederlandse kunstwereld. Het werk werd duivels en krankzinnig genoemd.

Larens landschap met octoberzon.
De landschappen vormen het hoogtepunt van Sluijters' luminisme. De stralingskracht van de najaarszon doet naast van Gogh denken aan Van Dongens zomerlandschappen uit 1905. In dit landschap gebruikte Sluijters eigentijdse elementen als lantaarnpalen en fietsers. Voor ons heel normaal, maar ik denk voor die tijd zal dat misschien niet gebruikelijk zijn geweest anders zou het er niet bij vermeld hoeven te worden dacht ik zo.
Wordt vervolgd.