Van de 8000 naar de 9000 km heeft wel even geduurd, want er was wat raars aan de hand. Op 5 oktober, tijdens het ontbijt, wou ik even kijken wat er 's-avonds op tv zou komen, even de krant doornemen, de weersverwachting en zo van die dingen. Het was net na die dagen dat faceboek en twitter er uit hadden gelegen en ik zei nog tegen mijn man, nou nu zijn ze weer in de lucht, maar ze geven halve teksten. Maar toen ik op de ontbijttafel naar een doosje schudde buikjes keek en naar het kuipje becel, zag ik alleen maar udde kjes en cel. Nou dat kon niet aan het internet liggen toch ? Heb toen maar eens de huisarts gebeld en die vond dat ik meteen maar moest komen. Twee dagen later kon ik al terecht in het ziekenhuis allerlei testen. Ik moet zeggen dat alles prima was geregeld en al die tijd liep er een vrijwilligster mee naar alle afdelingen waar je moet zijn. Die dag kregen we ook meteen de uitslag en wat het vermoeden al was, een TIA, bleek te kloppen. Een oog TIA, gelukkig heel licht, maar toch !
Het fietsen is dus wat minder geweest, alhoewel de neuroloog wel adviseerden om dat zeker te blijven doen. maar we hebben een tijdje minder lange afstanden gereden, want zeker in het begin was ik eerder
moe. Geen ramp hoor we kijken wel wat kan en het gaat goed. We hebben onszelf weer getrakteerd op een lekkere lunch om de 9000 km te vieren. We hadden
HIER gereserveerd en zoals je op de bovenste foto kunt zien, zetten ze er dat leuke naambordje op de tafel. Dat is gezelliger zei de jongen die ons hielp, hij vond het persoonlijker dan het gewone "gereserveerd" bordje en gelijk had hij.
De laatste foto werd onderweg gemaakt en het valt op dat er nu veel grote en grillige, maar alleen gele of beige, padenstoelen staan.
Ik had je berichtjes op je blog al gemist! Tjonge, dat is toch wel ff schrikken Toos. Nou hoop ik maar dat je inmiddels beter zicht hebt, of blijft het zo?
BeantwoordenVerwijderenWat dapper om dan toch te gaan fietsen, want ja.. ik zou er best onzeker van worden.
Erg leuk van het restaurant om met scrabble letters op deze manier de tafel te reserveren!
O jee. Dat is schrikken. Ik vond het al zo rustig bij je. Hopelijk gaat het nu weer beter met je.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend.
Het is toch niet te geloven dat je bijna 10.000 km gefietst hebt op een jaar!!!! Ik ben al bij dat we er 3500 op hebben staan.
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend een oogtia, het lijkt wel hetzelfde als bij mijn dochter. Wat attent dat ze je naam erbij hebben gezet.
MOOI die foto met de zwammen, heel apart.
Dat is een heftig bericht. Hoop dat get allemaal goed komt sterkte en beterschap
BeantwoordenVerwijderenPoeha, gelukkig dat je snel terecht kon bij dokter en ziekenhuis. Het komt vast allemaal weer goed.
BeantwoordenVerwijderenBeterschap. Hopelijk houd je er niets aan over. Wens je veel geluk. Thea
BeantwoordenVerwijderenJeetje Toos dat is zeker even schrikken zeg, vond het ook al
BeantwoordenVerwijderenzo stil op je blog. Gelukkig dat je vrij snel terecht kon in
het ziekenhuis. Hoop dat het inmiddels een stuk beter met je
gaat. Knap dat jullie toch nog weer behoorlijk wat gefietst
hebben, ook al is het goed om daar mee door te gaan het lijkt
me toch in het begin een gevoel van onzekerheid te geven.
Prachtig die grillige paddenstoelen, en de lunch ziet er ook
heerlijk uit.
Sterkte Toos......
Jemig Toos, wat een schrik. Best eng lijkt me. Fijn te lezen dat het goed gaat
BeantwoordenVerwijderenWow, wat zal het een rare gewaarwording zijn geweest dat je ineens niet alles meer zag! Om dan te moeten horen dat je een oogTIA had gehad, was vast flink schrikken.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig valt de 'schade' mee en hebben jullie zelfs de 9000 kilometergrens kunnen halen!
Dat was wel een schrik, maar gelukkig een goede afloop.
BeantwoordenVerwijderenEn wat een km, gezellig om het zo te vieren.
Beterschap en fietsen gaat wel door, even wat rustiger, beweging en buitenlucht is altijd goed voor de mens toch.
Groetnis Annie
Daarom was het hier zo stil. Wat een schrik, hopelijk hou je geen schade over. Origineel reserveringsbordje.
BeantwoordenVerwijderenPfft is dat even schrikken en dat was het voor jullie natuurlijk helemaal! Ik hoop voor je dat het mee gaat vallen en dat de schade beperkt is en blijft. De lunch ziet er heerlijk uit. Groetjes Anita
BeantwoordenVerwijderenOh dat is even schrikken, en wat een prestatie, zoveel fietsen in een jaar! Origineel naambordje zo.
BeantwoordenVerwijderenWat een schrik maar wat fijn om te lezen dat het weer beter gaat Toos!
BeantwoordenVerwijderenWow, dat was even heftig!
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat het mee lijkt te vallen en dat jullie nog zo fijn kunnen fietsen! En geweldig dat jullie de mijlpaal gevierd hebben met een lekkere lunch!