Beslist !

 We dachten er al een tijd over na om misschien ook maar eens een fietshelm te gaan dragen, maar ja dan nog doen ! Ik vind het altijd heerlijk om lekker de wind door je haren te laten waaien, maar als je logisch nadenkt, weet je wel wat beter zou zijn. De schoonzoon van een goede vriendin had vorig jaar een fietsongeluk en is nog niet helemaal beter, in een tijdschrift las ik een verhaal van iemand die haar moeder was verloren, fietsongeluk en geen helm, toen las ik het trieste bericht op het blog van Marthy, plus de berichten in de krant en dat allemaal in een korte tijd. Dus toen we aan de koffie zaten zei ik tegen mijn man "ik vraag een fietshelm met mijn verjaardag" en zo kon het gebeuren dat we twee dagen later, want hij liet er geen gras over groeien, bij de fietsenzaak binnen gingen en ons lieten voorlichten. Men nam er alle tijd voor en nu hebben we al een week met helm gefietst. We kochten er meteen ook zo'n dun helmmutsje bij want 's-morgens is het nog fris aan de oren. Normaal droeg ik in de winter een muts met klep tegen de zon, maar het kleine zonneklepje dat op de helm zit, voldoet veel beter. Mijn man droeg al eerder een helm, toen hij op de racefiets reed en later met het mountainbiken, daarna niet meer. Nu dragen we er beide een en ik ben(haha) nog niet eens jarig geweest. 

Damwanden.

 

Het was vorige week regelmatig zonnig, maar maar wel koud met die oostenwind. Met oostenwind fietsen we meestal langs de Maas, dus konden we mooi weer het project Meanderende Maas bekijken, het was een doordeweekse dag en men zou vast wel aan het werk zijn en dat was ook zo. 

Men was zelfs op verschillende plekken bezig. De fietspad over de dijk is voor een groot gedeelte verdwenen, fietsers en wandelaars mogen nu over de rijweg. 

We zagen (rechts op de onderste foto) dat men bezig was geweest met het graven van de sleuven, voor het plaatsen van de damwanden. Er werd op dat moment geboord en dus stapte we af om te kijken naar het plaatsen van zo'n damwand. 

Helaas voor ons, duurde het boren nogal lang en omdat we in die venijnige wind stonden en koude voeten kregen, zijn we maar weer verder gefietst. 

We komen er regelmatig en het project is nog lang niet klaar, dus volgende keer hopen we op meer succes.

 

Sterke dijken.

 

Regelmatig fietsen wij langs de Maas en we wisten uit krantenberichten natuurlijk wel dat er een gigantisch project van start zou gaan. 

Her en der zag je vorig jaar wel wat  gebeuren, bomen werden gekapt er werd wat gegraven  maar of dat er al mee te maken had wisten we niet, maar nu is het écht volop aan de gang. 

Project Meanderende Maas gaat de dijk van Ravenstein tot Lith versterken.

Het projectgebied omvat naast de ruim 26 km lange Brabantse dijk, ook de uiterwaarden aan beide zijden van het 18 kilometer lange Maastraject.

Het resultaat moet in 2030 zijn: een sterkere dijk en een prachtig gebied met ruimte voor mens, rivier en natuur. Mooi en veilig. Dat veilig is voor mij wel het belangrijkste. 

De dijk tussen Ravenstein en Lith voldoet niet meer aan de waterveiligheidsnormen, dus vandaar de versterking. Dit in combinatie met rivierverruiming in het project Meanderende Maas, beschermt 270.000 bewoners, economische centra, infrastructuur en cultuurhistorische waarden op de as Nijmegen, Oss en 's-Hertogenbosch. Dit project combineert de noodzaak van waterveiligheid met de kansen voor gebiedsontwikkeling, waaronder 500 hectare aan natuurontwikkeling, de verbetering van de waterkwaliteit en de versterking van de (vrijetijds)economie.

Het was jammer dat we er op een zondag langsreden en er dus niet gewerkt werd, maar we houden het in de gaten en t.z.t schrijf ik er nog weleens een blogbericht over, als we er nog steeds doorkunnen en niet alles wordt afgesloten.

Die dag bleef het nogal lang mistig, heel anders dan vandaag, strakblauwe hemel en zon, maar de molen, waar onze Franse vrienden dol op zijn, is goed te zien tussen de twee werktuigen. Ik bedenk net dat ik die foto ook maar een naar hun toe ga sturen, vinden ze vast leuk.
    

Watertoren 203 - Franeker.

 

Ik dacht dat alle watertorens die we hadden gefotografeerd al op mijn blog stonden, maar iets klopte er niet. Mijn man had er 204 en ik 202. Dat werd dus een heel gezoek, waar ging het fout ! We zijn er uit hoor, mijn man had een dubbele en ik was er, in mei, een vergeten, de watertoren van Franeker.

Deze watertoren is ontworpen door de combinatie van de IWGL = Intercommunale Waterleiding Gebied Leeuwarden (dit werd later de Waterleiding Friesland) en de Bredasche Betonmaatschappij. De toren is gebouwd in 1925, heeft een hoogte van 48,80 meter en een waterreservoir van 445 m³.

Deze watertoren is al een paar keer verkocht, men had allerlei plannen, o.a een hotel met 11 kamers met daarbij een uitkijkplatform en een kleinschalige dag horeca, maar er gebeurd weinig. De watertoren staat er wel mooi vrij en de plek lijkt ideaal. Misschien komt het er ooit nog wel van, wie weet !