Na Olst reden we verder naar Kuinre, met de auto, omdat de watertorens te ver uit elkaar lagen om er een fietsroute van te maken. De meeste watertorens deden we op de fiets en dat was superleuk en voor de torens die we dit jaar nog gaan doen, proberen we ook een fietsroute te maken, maar nu even niet.
Deze watertoren van Kuinre is gebouwd in 1933, is 35,45 meter hoog en heeft een betonnen vlakbodem waterreservoir met een inhoud van 120 m³. Wat ik opvallend vind, is het gegeven, dat ook na de bouw van deze toren de waterdruk in Kuinre nog jarenlang niet hoog genoeg was. Deze watertoren in de bebouwde kom van Kuinre (Steenwijkerland) heeft de status van Rijksmonument.
In 2004 verkocht watermaatschappij Vitens de watertoren aan een projectontwikkelaar die er een penthouse voor zichzelf in wilde bouwen plus drie andere appartementen. De verkoop was onderdeel van het afstoten door Vitens van vijf watertorens, drie waterreservoirs en een pompstation en vond plaats na overleg met de Stichting Industrieel Erfgoed en de gemeente Steenwijkerland. Het leek erop dat er van de plannen niet veel terecht is gekomen, tenminste, wij konden er weinig van zien.
De toren is ontworpen als een rechthoekige schacht, waartegen aan twee zijkanten risalieten zijn gezet. Een risaliet is een soort uitbouw aan de buitenkant van een gebouw. De schacht heeft een entree met baksteen stoep en betonnen luifel, een plat dak, uitgevoerd als rondlopend balkon, een dakopbouw en een vlaggenstok, die is gevat in twee betonnen platen. De risalieten zijn bovenin beëindigd met opvallende hoekvensters in kwartronde vorm. Zij zijn uitgevoerd als glas-in-beton vensters met brede regels en dunne stijlen.
Deze beeldbepalende watertoren met details in art-deco stijl is architectuur-historisch van belang vanwege zijn vormgeving. Door zijn vorm, ligging en maat is de toren van groot stedebouwkundig belang voor Kuinre.
Daar kan ik me wel in vinden, het is een mooie plek.
Tekst uit het monumentenregister.
